یادمان باشد، دنیا زنگ آخر نیست، زنگ بعد «حساب» داریم.

لینک غیر مرتبط!  [+]

گاهی فکر می‏کنم حسودی هم بد نیست اگر حسادت به شهید محمد حسین فهمیده باشد.

هشت روز پیش سرمای پاییز امسال را برای اولین بار حس کردم. همان روز صبح دلم برای کارتن‏خواب سوخت. در زیر چند پتوی مندرس خزیده و به زور خودش را را گرم کرده بود. از یکشنبه گذشته دیگر او را ندیدم. دلم برای کارتن‏خواب تنگ شده است. او معتاد بود و به خودش و خانواده و جامعه‏اش ستم کرده بود، اما باز هم دلم برای او تنگ شده است.

 
یکشنبه 5 آبان ، آخرین باری که کارتن‏خواب را دیدم.

تجربه ثابت کرده که هر چه امروز شما در زندگی دارید، در آینده از آن با حسرت یاد می‌کنید. همین موقعیت‌های درس و بحث، یا سختی‌های اول و میانه‌ی زندگی، یا محنت‌ها و حساسیت‌های نوجوانی و جوانی، در آینده با حسرت و به عنوان روزهای خوش گذشته یاد می‌شوند. برای آقایان شاید سخت‌ترین دوره، ایام آموزش سربازی باشد و برای خانم‌ها ایام مجردی و بیم و امید و آرزوهای ازدواج؛ اما زمان که می‌گذرد همین دو دوره به بهترین و شیرین‌ترین خاطرات زندگی تبدیل می‌شوند. فرض کنید زمان 30 سال جلو برود؛ در آن زمان شما حسرت چه روزهایی را و حسرت چه فرصت‌هایی را خواهید خورد؟!

پس با نگاهی به آینده، حال را دریابید و از لحظه‌هایتان لذت ببرید و فرصت‌هایتان را استفاده کنید. لذت حال و آینده از زندگی و احساس خوش‌بختی در زندگی، در گرو توجه به لحظات «حال» است.